Rodzice obowiązani są do świadczeń alimentacyjnych względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie, chyba że dochody z majątku dziecka wystarczają na pokrycie kosztów jego utrzymania i wychowania. Mówi o tym art.133 kodeksu rodzinnego i opiekuńczego.

Rodzic pozostaje zobowiązany do świadczeń alimentacyjnych względem dziecka do czasu, kiedy uzyska ono zdolność samodzielnego utrzymania się, chyba że dochody z jego majątku wystarczają na pokrycie tego rodzaju kosztów.

Obowiązek alimentacyjny rodzica pozostaje niezależny od władzy rodzicielskiej. Rodzic któremu ograniczono wadzę rodzicielską lub nawet tej władzy go pozbawiono pozostaje nadal zobowiązany do przyczyniania do zaspokajania potrzeb dziecka.

Również to, czy dziecko pochodzi z związku małżeńskiego czy też z związku pozamałżeńskiego nie ma żadnego znaczenia dla obowiązku alimentacyjnego rodziców względem tego dziecka.

Obowiązek alimentacyjny nie musi być wykonywany tylko i wyłącznie poprzez świadczenia pieniężne. Może on polegać także w całości lub w części na osobistych staraniach w jego utrzymaniu i wychowaniu.

W takiej sytuacji, najczęściej drugi rodzic, który nie dokłada osobistych starań w utrzymaniu i wychowaniu dziecka lub też starania te są niewielkie w stosunku do starań drugiego rodzica zostaje zobowiązany do pokrywania (w całości lub częściowo) kosztów utrzymania i wychowania dziecka.

Otrzymywane w formie pieniężnej środki powinny być przeznaczane na pokrycie wszystkich usprawiedliwionych, normalnych potrzeb dziecka (wyżywienie, ubranie, wydatki związane ze szkołą, hobby i rozrywka, zdrowie itp.).

W takim przypadku obowiązek alimentacyjny może być przez rodzica wykonywany dobrowolnie. W przypadku gdyby rodzic dziecka nie poczuwał się do wykonywania obowiązków alimentacyjnych względem swojego dziecka, konieczne może okazać się wystąpienie z pozwem o alimenty do właściwego sądu rodzinnego a następnie egzekucja tych świadczeń przez komornika sądowego. O obowiązku alimentacyjnym może także orzec sąd w wyroku rozwodowym.

Możliwe jest również szczegółowe określenie warunków wykonywania obowiązku alimentacyjnego rodzica w ugodzie zawartej przed sądem lub też przed mediatorem i zatwierdzone przez sąd. Ugoda taka może stanowić tytuł do prowadzenia egzekucji komorniczej alimentów, w przypadku gdyby rodzic zobowiązany do alimentacji nie wywiązywał się ze swojego obowiązku wskazanego w orzeczeniu sądowym lub w ugodzie.

Co istotne, wysokość ustalonych alimentów może być następnie zmieniana przez sąd rodzinny w następstwie zmieniających się potrzeb dziecka, co ma najczęściej związek z jego wiekiem.

Obowiązek alimentacyjny rodzica względem dziecka formalnie trwa do czasu, kiedy nie zostanie zniesiony przez sąd rodzinny. Często spotykaną przesłanką wniosku uchylenia przez sąd obowiązku alimentacyjnego jest osiągnięcie przez dziecko pełnoletności.

Jednak i w takim przypadku sąd nie musi takiego obowiązku od razu znosić. Tak się często nie dzieje jeśli np. pełnoletnie dziecko nadal się uczy, chce zdobyć wykształcenie i zawód.

Jednak brak podejmowania przez pełnoletnie dziecko starań o usamodzielnienie się jest uzasadnioną podstawą do złożenia wniosku o zniesienie obowiązku alimentacyjnego. Płacone przez rodzica alimenty w założeniu mają między innymi pomóc dziecku w zdobyciu wykształcenia. Ich celem nie jest w pewnością utrzymywanie pełnoletniego dziecka, które nie podejmuje żadnych starań nakierowanych na usamodzielnienie się.